Hier vertellen enkele toekomstige bewoners waarom zij niet kunnen wachten tot De BinnenHaven een feit is!
Ik schrijf mijn verhaal vanaf een terras op het Griekse eiland Syros. Griekenland, het begint mijn tweede thuis te worden. Maar mijn hoofdthuis ligt in Danswijk aan de Hoge Vaart. Onlangs ging ik met vervroegd pensioen. Met 64 jaar en niet geheel vrijwillig. Een ongeval en als gevolg daarvan een lichte hersenbeschadiging zorgden ervoor dat ik mijn werk niet meer goed kon doen. Als bedrijfsjournalist leerde ik in ’96 het internet kennen. Van internetjournalist werd ik online communicatiespecialist. En zo werkte ik de afgelopen 23 jaar aan overheidswebsites en -sociale media.
De BinnenHaven kwam een aantal jaren geleden op mijn pad. Ik was aan verhuizen nog lang niet toe. Toch werd er een zaadje geplant. Ik leerde steeds meer leden kennen. Ondertussen was ik er ook zeker van dat ik op de huidige plek niet mijn oude dag wilde slijten. Vorig jaar zomer ging ik met een stevige twijfel luisteren naar Hans tijdens een informatieavond. Het sociale aspect overrompelde mij. Dát had ik nodig en daar wil ik aan bijdragen. Het liefst had ik mijn veel te grote huis direct verkocht en was ik bij jullie gaan wonen. Even wachten dus nog.
Inmiddels doe ik aan diverse activiteiten mee. Organiseerde ook zelf wat. En heb ik mij schoorvoetend aangemeld bij diverse werkgroepen. Ik wil graag bijdragen. Maar ik stopte niet voor niks met werken. Voor wie nu denkt “Die zit straks het halve jaar in het buitenland”. Dat is absoluut niet de bedoeling. Ik hoop een mooie plek in Binnenhaven te kunnen krijgen. Voor mij zijn een fijne badkamer en ruime keuken het belangrijkst. Na de laatste ALV en de presentatie van de architecten zijn er ook gesprekken met wat dames voor een gezamenlijke ruimte tussen onze appartementen. Zodat we samen misschien eens kunnen genieten van een lekkere Griekse maaltijd, een goede whisky of een gezellig bordspel? Ik heb er nu al zin in...
Sinds ik alleen met de kinderen woon, ben ik op zoek naar een plek waar ik iets meer aanspraak heb. Voor mij betekent de BinnenHaven tussen mensen wonen die net dat extra stapje willen zetten om samen een fijne, duurzame en veilige woonomgeving te creëren. Het lijkt mij leuk om in de tuin bezig te zijn en af en toe aan te schuiven bij de koffie en de borrel. Voor de kinderen is dit ook een superlocatie naast de Skills Garden. Een appartement op een plek waar veel gebeurt en waar we veel inspraak over de invulling hebben, ik heb er zin in!
Ik wil graag in Almere Haven blijven wonen, in een hofje met een mooie mix van mensen. En daarom wil ik het liefst in De BinnenHaven gaan wonen, omdat ik actief en gezellig oud wil worden. Samen activiteiten ondernemen, als je daar zin in hebt, dat vind ik een mooi vooruitzicht. Ik geloof in dit project en wil daar graag mijn steentje aan bijdragen. Op naar een positieve toekomst!
In de jaren 80 woonde ik in een woonwerkgemeenschap die jammer genoeg niet kon blijven bestaan… Daarna ben ik steeds op zoek gegaan naar een woonproject dat me zou passen, en dat project heb ik nu in De BinnenHaven gevonden! Het lijkt me mooi om er samen met een zo gevarieerd mogelijke groep de komende jaren naar toe te groeien!
Voor ons is De BinnenHaven een plek waar wij straks in een sociale buurt veilig kunnen wonen, waar iedereen je kent en waar je op elkaars hulp kunt rekenen. Heel belangrijk als je dat niet meer zo goed weet zelf te regelen en het allemaal wat lastiger gaat omdat je hersenletsel hebt gekregen, zoals mijn man. Elkaar begroeten, een praatje maken met elkaar, er gewoon bij horen. Dat maakt je dag toch al meteen een stuk leuker! En het meepraten en beslissen over hoe De BinnenHaven er straks gaat uitzien en dat we zo duurzaam mogelijk gaan bouwen is helemaal mooi meegenomen. We kijken er naar uit!
Een groep mensen met hetzelfde doel; een pand bouwen waar ieder van hen gaat wonen. Allemaal met verschillende karakters en redenen om deel te nemen aan De Binnenhaven.
Eén ding hebben wij gemeen; we zijn lid geworden met de intentie in De BinnenHaven te gaan wonen. Hiervoor betalen we een jaarlijks bedrag en ontvangen we informatie. Zoveel staat vast. Maar er is meer. We moeten van alles bedenken en beslissen. We moeten ook een eenheid worden. De motor van het geheel rust bij een kleine groep. Dat is fijn, daarmee houd je overzicht. En toch, we gaan straks in een sociale gemeenschap leven. We moeten het samen doen.
Een groeiende groep leden komt naar de algemene ledenvergaderingen, neemt deel aan werkgroepen, aan een veelheid van activiteiten en praat actief mee over inhoud en te nemen stappen. De motor is sterk, maar met een smalle basis. Die motor heeft ook als motor zijnde een hoofddoel; de boel gaande houden. Maar we lopen het risico dat de weegschaal doorslaat naar de groep die zich straks pas gaat profileren.
Je zou willen dat ieder lid iets bijdraagt en regelmatig gezien wordt. Kijk eens om je heen wat jij kunt doen. Niet vanuit kritiek, maar vanuit jouw kracht. Al ga je maar eens mee wandelen, neem je iets uit handen, ruim je op na een meeting of pak je iets op waar nog niemand aan dacht. Benzine waar de motor op door kan draaien..
De tekst van deze anonieme column is een vrije interpretatie van uitspraken, verslagen en openbare informatie. Elke gelijkenis met leden van De BinnenHaven, hun meningen en uitspraken berust volledig op toeval.
